Zainspirowana grą Yehudi Menuhina solowych sonat skrzypcowych Bacha, mieszanka wpływów baroku i ludu Bartóka jest najbardziej widoczna w pierwszej części Tempo di ciaccona i drugiej części Fuga. Ciekawymi utworami towarzyszącymi lub kontrastowymi, oprócz arcydzieł Bacha, są sonaty na skrzypce solo z 1919/20 r. Autorstwa kolegi Bartóka, Zoltána Székely'ego oraz z 1935 r. Jego ucznia Sándora Veressa. Warianty ćwierćtonu i trzeciego tonu Bartóka do ostatniego fragmentu zostały wykluczone z pierwotnego wydania, ale zostały uwzględnione w najnowszym wydaniu „Urtext”.
