„Concertoni” były szczególnie popularne w Austrii i północnych Włoszech. Są to utwory symfoniczne, w których kilka instrumentów jest używanych jako instrumenty solo, podobnie jak późniejsza Sinfonia concertante. W tym przypadku są to wyraźnie przepisane dwa skrzypce solo, ale wkrótce dwa oboje, altówka i w drugiej części wiolonczela mają również zadania solowe: atrakcyjne połączenie „nowoczesnej” symfonii i „starego” koncertu grosso.