W uwagach na temat interpretacji redaktor wyjaśnia znaki interpretacyjne Mozarta, a tym samym łączy w centralnym punkcie to, co inaczej musiałoby być mozolnie zebrane z rozproszonych artykułów: znaki artykulacyjne, takie jak łuki, kropki i myślniki, apoggatury, ale przede wszystkim terminy dynamiczne Mozarta, przy czym wydawca po raz pierwszy udało się odkryć rodzaj „systemu”, zgodnie z którym Mozart najwyraźniej zrobił znak i który oprócz znaczenia, które należy wyjaśnić (Marguerre rozróżnia znaki, które jedynie „zmieniają rejestry”, i znaki, które wskazują niuanse) zamierzone niuanse agogiczne.
