Koncert D-dur KV2 271a, tak zwany „szósty” koncert skrzypcowy Mozarta, został przekazany z dwóch źródeł: francuskiego zestawu partii z partyturą i partyturą berlińską. Redaktorzy Nowej Edycji Mozart stwierdzili, że dzieło ma wątpliwą autentyczność, chociaż wielu uczonych wyraźnie rozpoznaje w nim osobliwości Mozarta.
Nowa edycja uwzględnia oba powyższe źródła, a także zawiera kadencje zawarte w odpowiednim tomie dodatkowym Nowej Edycji Mozart, chociaż z pewnością nie pochodzą one z pióra Mozarta.