Zainspirowany sonatami skrzypcowymi Béli Bartóka, Ravel zaplanował własną sonatę na skrzypce i fortepian w 1922 roku, ale początkowo nie wyszedł poza szkice. Nastąpiło wiele przerw i utwór został ukończony dopiero w 1927 roku. Zadedykował go swojej przyjaciółce skrzypaczce Hélène Jourdan-Morhange. Odnosząc się do rzadkiej, odchudzonej struktury kompozycyjnej i instrumentacji, Ravel podkreślał później, że sonata jest dowodem niekompatybilności tonalnej skrzypiec i fortepianu. Mimo to udało mu się wywalczyć stałe miejsce w repertuarze skrzypcowym - nie tylko dzięki środkowej części inspirowanej elementami jazzu i „bluesa”. Palcowania w tym wydaniu Henle Urtext zostały wykonane przez dwóch mistrzów ich instrumentów: Christian Tetzlaff i Pascal Rogé.
