Podobnie jak wielu innych wirtuozów skrzypiec XIX wieku, Pablo de Sarasate również skomponował na własny użytek koncertowy cykl utworów na skrzypce i fortepian (lub orkiestrę). W centrum uwagi znajdują się wysoce wirtuozowskie utwory salonowe z echem tradycji narodowej muzyki ludowej z całej Europy. Sarasate opublikował swoje osiem tańców hiszpańskich w czterech książkach w latach 1878–1882. Są one na przemian z ognistą pasją i tęsknotą ekspresyjną i niewątpliwie należą do jego najbardziej udanych kompozycji. Po mistrzowsku Sarasate miesza tu hiszpańskie melodie ludowe z aranżacjami popularnych kompozycji tamtych czasów. Podobnie jak w przypadku Henle Urtext wydania Sarasate Zigeunerweisen (HN 573), za palcowania i smyczki odpowiada skrzypcowy czarodziej naszych czasów: Ingolf Turban.
