RICHARD STRAUSS
Violin Sonata E flat major op. 18
Ułożona pod koniec dłuższej serii prac od lata do jesieni 1887 r. Sonata skrzypcowa należy do najpopularniejszych utworów kameralnych Straussa po dziś dzień. W ruchach zewnętrznych ustawienie fortepianu i modulacje przełamują intymną formę muzyki kameralnej, nawiązując do rewelacyjnych pierwszych symfonicznych wierszy pisanych jednocześnie. Pomiędzy pierwszym a ostatnim ruchem, z których oba są technicznie bardzo wymagające, powolny środkowy ruch, „Improwizacja”, oferuje wytchnienie. Ta piosenka bez słów została opublikowana jako pojedynczy ruch i cieszyła się dużą popularnością w latach około 1900 roku na koncertach domowych i salonowych. Ulrich Krämer jest odpowiedzialny za edycję tego wydania Urtext, Arabella Steinbacher uprzejmie podała oznaczenia partii skrzypcowej, a Michael Korstick - partii fortepianu.
