I Sonata Grażyny Bacewicz skomponowana została w 1929 roku. Zaledwie 20-letnia studentka Konserwatorium Warszawskiego w klasie kompozycji Kazimierza Sikorskiego oraz skrzypiec w klasie Józefa Jarzębskiego i fortepianu w klasie Józefa Turczyńskiego stawiała swoje pierwsze kroki w tworzeniu muzyki kameralnej. W owym czasie pozostawała pod ogromnym wpływem utworów Karola Szymanowskiego (ówczesnego dyrektora Konserwatorium) jednocześnie szukając swojego indywidualnego stylu. Równoległe studia instrumentalne na skrzypcach i fortepianie stwarzały do-skonałą okazję, aby wykonywać własne utwory podczas koncertów i weryfikować w ten sposób pomysły kompozytorskie.
Jednym z pierwszych utworów, które Grażyna Bacewicz ukończyła jako studentka Konserwatorium Warszawskiego jest I Sonata na skrzypce i fortepian. Wraz z II Kwartetem smyczkowym oraz Sym-phoniettą była częścią egzaminu z kompozycji. Nigdy nie została włączona do oficjalnego katalogu dzieł.
Zaproponowana przeze mnie aplikatura oraz smyczkowanie opiera się w większości na pomysłach i wskazówkach zawartych w licznych szkicach utworu. Czasami występują w nich sprzeczne notatki sporządzone przez kompozytorkę, co w dużej mierze daje ogromną swobodę wykonawczą oraz in-terpretacyjną tego dzieła.
