Mozart często zaczynał pracę nad kompozycją, aby odłożyć ją na bok, niedokończoną. Niektóre z tych fragmentów zawierają wspaniałą muzykę, o czym świadczą te trzy fragmenty trio fortepianowego. Mozart komponował je w różnych momentach jako pojedyncze ruchy, chociaż pośmiertne pierwsze wydanie zgromadziło je jako rzekomo nowe i nieznane trio fortepianowe kompozytora, i na tej podstawie otrzymali numer „442” w katalogu Köchela. W pierwszym wydaniu wykorzystano uzupełnienia autorstwa przyjaciela Mozarta, Abbé Maximiliana Stadlera, które były poprawne stylistycznie, ale charakteryzowały się niewielką oryginalnością. To wydanie Henle Urtext oferuje zarówno te wersje, jak i nowo skomponowane, bardzo satysfakcjonujące uzupełnienia autorstwa Roberta D. Levina.
