Dwa trio fortepianowe Schuberta można śmiało uznać za jedno z jego najlepszych dzieł. Oba zostały napisane dopiero w 1827 roku, na rok przed śmiercią i są typowymi dziełami jego dojrzałości: pełne melodyjności, połączone z formalną mocą projektową i największą głębią ekspresji. Podczas gdy sprzedał trio Es-dur op. 100, D 929 wydawcy w Lipsku Probst (pojawił się wkrótce po śmierci Schuberta), trio B-dur op. 99, D 898 nie poszło do prasy za życia Schuberta . Adagio Es-dur op. Post 148, D 897, reprodukowane w dodatku i znane jako Notturno, pierwotnie miało być powolnym ruchem trio B-dur. Ponieważ jego wyraz twarzy przerodził się w mroczną rozpacz, Schubert mógł wydawać się nieodpowiedni do publikacji. Pojawił się w druku dopiero w 1846 r.
Pierwszą próbę Schuberta w tym gatunku można znaleźć w dodatku do tomu. Skomponował go w wieku 15 lat latem 1812 roku.
