W epoce klasycznej, aż do końca XIX wieku, tria fortepianowe były czymś, co można by nazwać „modnymi dodatkami”. Nie jest więc przypadkiem, że Beethoven, idąc śladami Haydna i Mozarta, podjął ten gatunek i stworzył łącznie 13 własnych triów fortepianowych. Ten pierwszy tom zawiera trzy Tria fortepianowe op. 1, pierwszy utwór ze wszystkich, które Beethoven uznał za nadające się do publikacji i zasługujące na numer opusowy. Potem nastąpiło Trio op. 11 na klarnet lub skrzypce, wiolonczelę i fortepian („Gassenhauer”). Beethoven zwrócił na siebie wiele uwagę prezentując trzy Tria op. 1 dla publiczności (w tym Josepha Haydna) prawdopodobnie w sierpniu 1795 r. Na wieczorze wydanym przez księcia Lichnowskiego. Dzieła te do dziś pozostają cennymi przykładami swojego gatunku.
