Prace w tym tomie pokazują rozwój instrumentów klawiszowych w sposób przykładowy: wczesne utwory były przeznaczone na klawesyn, z których dwa były na instrument z tak zwaną „wiedeńską oktawą basową”, która umożliwiła muzykowi granie większych akordów niż rozpiętość ręki jedną ręką. W naszym wydaniu te fragmenty mają przypisy z sugestiami, jak je odtwarzać. Pianoforta była inspiracją dla późniejszych utworów. Haydn chętnie układał także własne kompozycje na fortepian, podobnie jak w przypadku „Largo assai” z „Reiterquartett”. Christine Schornsheim, specjalistka w dziedzinie historycznego wykonania, zapewniła palcowania dla tego całkowicie zmienionego i rozszerzonego wydania Urtext.
