22 sonaty fortepianowe Schuberta bardzo dokładnie odzwierciedlają ścieżkę kompozytorską, którą obrał ten zmarły zbyt wcześnie kompozytor. Od pierwszych prób szesnastu do dziewiętnastolatków następuje stały rozwój w kierunku pięciu głównych sonat, które skomponował między 1823 a 1826 rokiem, a wreszcie w kierunku trzech sonat mistrzowskich, które zostały napisane na krótko przed śmiercią, co czyniło go niekwestionowanym jako kompozytor sonat na równi z Beethovenem.
Tom II trzytomowego wydania Henle Urtext, opartego na sonacie G-dur, D 894, op. 78, z pachnącym ruchem fortepianu pełnym delikatnej ekspresji zawiera trzy główne sonaty główne c-moll, A i B-dur, z którymi Schubert szeroko wyprzedza przyszłość i należy do klasycznego kanonu literatury sonatowej.
