Spoglądając wstecz w 1876 roku, Liszt szczerze przyznał wydawcy Breitkopf & Härtel, że jego „transkrypcje Wagnera” „służyły jedynie jako skromna propaganda szlachetnego geniuszu Wagnera, wykorzystując skromne możliwości fortepianu”. W rzeczywistości około 1850 r. Opery Wagnera Der fliegende Holländer, Tannhäuser i Lohengrin - które później odniosły taki sukces - były wystawiane tylko w Weimarskim Teatrze Dworskim pod batutą Liszta. Do skomponowania parafrazy Tannhäuser Liszta zainspirowały wykonania w Weimarze uwertury z 1848 r. I całej opery w lutym 1849 r. Utwór Liszta w uwerturze fortepianowej jest technicznie genialny. To kolejny kamień milowy w serii aranżacji Wagnera Liszta wydawnictwa Henle.
