Kwartet smyczkowy jest ogólnie uważany za gatunek muzyki kameralnej epoki klasycznej: wynaleziony przez Haydna, opracowany przez Haydna i Mozarta, a doprowadzony do szczytu kompozytorskiego przez Beethovena. Wszyscy późniejsi kompozytorzy kwartetu musieli zmierzyć się z twórczością tych trzech mistrzów. Dotyczy to przede wszystkim Mendelssohna, który zawsze był nazywany „klasycznym romantykiem”. Jego kwartet mniejszy op. W szczególności 13 ma silne cechy stylistyczne Beethovena. Został skomponowany późnym latem i jesienią 1827 r., Krótko po ukazaniu się drukowanych późnych kwartetów Beethovena, dzieł, które Mendelssohn z pewnością znał. Kwartet Es-dur op. 12 został napisany dwa lata później, podczas pierwszej trasy Mendelssohna po Anglii. Tekstowo identyczna partytura dwóch kwartetów została opublikowana w serii wyników badań Henle'a (HN 9270).
