II Kwartet smyczkowy powstał jesienią 1927 roku w Warszawie. Szymanowski zadedykował go swoim przyjaciołom Dr Olgierdowi i Julii Sokołowskim, premiera dzieła odbyła się 14 maja 1929 roku w Warszawie. Kwartet, skomplikowany w swej formie i surowy w brzmieniu należy do dość trudnych w odbiorze utworów Szymanowskiego. Utwór ma nietypową, 3-częściową budowę, z częścią środkową w charakterze scherza oraz podwójną fugą jako finałem. W utworze kompozytor nawiązał do folkloru góralskiego poprzez motywy spokrewnione z baletem Harnasie. Na przykład w części III kompozytor wprowadził podwójną fugę, w której pierwszym temacie nawiązał do góralskiej melodii Sabałowej, wykorzystanej również w zakończeniu Tańca zbójnickiego w Harnasiach. Tadeusz A. Zieliński pisał o Kwartecie: w śmiałości i wyrafinowaniu kolorystyki i harmoniki, a także jakości ekspresyjnych i ich odcieni, należy do najbardziej awangardowych zjawisk w ówczesnej twórczości kwartetowej; w swym agresywnym, niezwykle ostrym brzmieniu (zwłaszcza w części środkowej) i równocześnie kunsztownej polifonii zbliża się do nowego stylu Bartóka, reprezentowanego przez III i IV Kwartet [...]
