Kiedy Véronique Cherrier zaproponowała mi skomponowanie pięciu krótkich, dwuminutowych utworów, z których każdy miałby tworzyć poprawną muzycznie całość, natychmiast przyszedł mi na myśl kwartet smyczkowy, nie tylko ze względu na jego charakterystyczne brzmienie, lecz także dla właściwego mu potencjału formalnego. Nad formą cykliczną pracuję od wielu lat; po serii suit na instrument solo i taśmę posłużyłam się formą wieloczęściową w Suicie III Barokowej na orkiestrę oraz w utworze Lisboa, tramway 28 na saksofon i taśmę. III Kwartet wpisuje się w ten nurt poszukiwań. Złożony z pięciu skontrastowanych części, utwór ten odnosi się do tradycji muzycznej, jednocześnie zachowując cechy mojego języka muzycznego. Cztery instrumenty pełnią rolę elementów składowych jednorodnej całości, umożliwiając konstruowanie złożonych obiektów dźwiękowych, przy użyciu zarówno tradycyjnych sposobów gry, jak i środków sonorystycznych (jak na przykład efekt szumu w piątej części uzyskiwany przez grę smyczkiem na podstawku). Dwie minuty to zarazem mało i wiele. Każda część zawiera pięć krótkich ekspresyjnych muzycznych opowieści, nie niosących żadnego określonego znaczenia. III Kwartet został skomponowany dla uczczenia pamięci mojej bratanicy Urszuli, która zginęła w wypadku samochodowym w wieku dwudziestu czterech lat. [Elżbieta Sikora]
