Bohuslav Martinu
Serenade no. 3 H 218
Niezwykłe instrumentacje nie były bynajmniej wyjątkiem w twórczości kameralnej Bohuslava Martinu, zwłaszcza utwory, które napisał w Paryżu w latach 20. i 30., charakteryzowały się eksperymentowaniem z dźwiękiem i formą. Z tego okresu pochodzą również cztery krótkie serenady (1932), każda w innym oprzyrządowaniu. Serenady zostały wydane przez praskie wydawnictwo Melantrich w 1949 roku.
Ich prawykonanie odbyło się dwa lata wcześniej, 16 października 1947 roku, w wykonaniu członków Praskiej Orkiestry Symfonicznej (FOK).
Choć partytura studyjna Serenad nr 1 i 3 została opublikowana jeszcze za życia kompozytora, w rzeczywistości nie brał on udziału w przygotowaniu tego wydania; w rzeczywistości materiał wykonawczy ukazał się drukiem również bez jego udziału w 1954 roku. Zdecydowano się zatem na wykorzystanie partytury autografu jako podstawowego źródła niniejszego wydania.
