MUZYKA W SERIALU TELEWIZYJNYM

Mówiący o uniwersalnych prawdach i wciąż aktualny Dekalog zawsze wart jest przypomnienia, a jednak nie był on dotychczas analizowany pod względem muzycznym. Oczywiście istnieje literatura poświęcona między innymi filmowym aspektom Dekalogu czy jego przesłaniu. Książki, artykuły i teksty prasowe na ten temat zaczęły się pojawiać w zasadzie od razu, od momentu realizacji cyklu: już we wczesnych latach 90. XX powstały kluczowe
prace z tego zakresu, i to zarówno w języku polskim, jak i w językach obcych. Co więcej, sam reżyser pozostawił liczne wypowiedzi o swym dziele zawarte w wywiadach oraz autobiografii. Pomimo stale rosnącej liczby publikacji na temat Dekalogu i innych filmów Kieślowskiego (oraz jego samego – jako twórcy) stosunkowo mało uwagi poświęca się ich stronie muzycznej. Nie oznacza to, że w ramach opracowań o filmach Kieślowskiego autorzy zupełnie pomijali kwestie muzyczne – wręcz przeciwnie, skwapliwie podkreślali ich rolę. Ale po pierwsze: z reguły czynili to dość zdawkowo (lakonicznie informując o znaczeniu muzyki), a po drugie: najczęściej warstwę muzyczną analizowano w Podwójnym życiu Weroniki (czyli filmie, w którym muzyka jest wręcz jednym z bohaterów) oraz w trylogii Trzy kolory.
Podjęta w niniejszej pracy próba zrozumienia, w jaki sposób muzyka autorstwa Zbigniewa Preisnera została wykorzystana w Dekalogu (i co stanowi jej kwintesencję, jaką funkcję pełni itd.), wypełnia zatem pewną lukę w badaniach nad spuścizną Kieślowskiego. Jest także przyczynkiem do szerszych studiów nad twórczością samego Preisnera, gdyż dorobek tego kompozytora nie doczekał się jeszcze całościowych opracowań.
Reasumując, publikacja Muzyka w serialu telewizyjnym wpisuje się w coraz szerzej obserwowaną tendencję do zwracania uwagi na stronę dźwiękową arcydzieł filmowych i stanowi propozycję skierowaną do szerokich kręgów zainteresowanych: z jednej strony problematyką filmową (muzyką filmową) i telewizyjną (zwłaszcza serialami), a z drugiej – twórczością Kieślowskiego czy Preisnera.