Debussy zamierzał napisać cykl składający się z sześciu sonat. Ponieważ jednak był poważnie chory, zmuszony był zakończyć go trzecim. Podczas gdy Sonata na wiolonczelę i fortepian oraz flet, altówka i harfa zostały szybko napisane w 1915 roku, niezwykle owocnym roku kompozytorskim, sonata skrzypcowa sprawiła kompozytorowi trudności w następnym roku. W szczególności zmagał się z finałem i mógł wysłać utwór do wydawcy Durand w kwietniu 1917 r. Jego trudna geneza wkrótce zostaje zapomniana, gdy się go słucha: wykazuje doskonały klasycyzm i jest pełen życia, ponieważ sam kompozytor zauważył.
