W przeciwieństwie do innych późnych dzieł Francka, Sonata skrzypcowa z 1886 r. Od początku spotkała się z przychylnym przyjęciem krytyków i publiczności. Dedykowany jest Eugène Ysaÿe, która w tym czasie przyciągała wiele uwagi swoją nieskazitelną techniką skrzypcową. Ysaÿe był tak zainspirowany Sonatą, że obiecał: „Będę grał to arcydzieło, gdziekolwiek znajdę pianistę o artystycznym umyśle”. Do dnia dzisiejszego nic się nie zmieniło w kwestii ciągłej popularności dzieła, ale nadszedł czas, aby zrewidować poprzednie wydanie Henle'a, aby odzwierciedlić najnowsze badania. W międzyczasie wykazano, że Franck aktywnie uczestniczył w czytaniu dowodów na wydanie drukowane, co oznacza, że pierwsze wydanie, które zawiera wiele różnic w stosunku do autografu, stało się podstawą naszego nowego. Oznaczenia części skrzypcowej naszego wydania są autorstwa Yehudi Menuhina; Daniel Hope dokonał zmian wymaganych przez zmieniony tekst muzyczny.
