„Dość ciekawe, jak sądzę” – tak oto Robert Schumann opisał w liście Utwór Koncertowy na cztery rogi i dużą orkiestrę i rzeczywiście przełamał tym utworem nowe możliwości, jeśli chodzi o obsadę i sposób obchodzenia się z instrumentami. Kiedy został skomponowany w 1849 roku, waltornia była wciąż dość nowa, umożliwiając graczom grę wcześniej niespotykanych przebiegów i swobodnych modulacji, z czego Schumann skorzystał w pełni, szczególnie w przypadku jego punktacji na cztery waltornie. Nawet dzisiaj Utwór Koncertowy jest romantycznym utworem na waltornię par excellence i punktem odniesienia dla wszystkich solistów.
