Pierwsze trzy części Sonaty wiolonczelowej e-moll Johannesa Brahmsa zostały skomponowane w 1862 r., Ostatnia część została napisana w 1865 r. W pierwszych latach jej wykonania praca została przyjęta z mieszanym entuzjazmem. Pod koniec życia Brahmsa był jednak szeroko wykonywany i przez pierwsze dekady XX wieku był mocno osadzony w repertuarze wielu wybitnych wiolonczelistów. Zwłaszcza rzecznictwo Roberta Hausmanna w pracy, która zdaje się znacznie przyczynić do jej promocji.
Szczególnie cenne dla redaktorów były trzy wczesne wydania wykonawcze Sonaty wiolonczelowej op. 38: Cornelius van Vliet i Edwin Hughes, Hugo Becker i Carl Friedberg, a także Julius Klengel. Palce i ukłon wiolonczelistów van Vliet, Beckera i Klengela pozwalają lepiej zrozumieć ich praktykę wykonawczą. W związku z tym wydanie Bärenreiter zawiera partię wiolonczeli oznaczoną palcami i ukłonami redaktorów, opartymi na praktykach współczesnych Brahmsa. Zapewniamy również nieoznakowaną część urtext.
Ważną częścią tego wydania jest obszerna przedmowa. Po pierwsze informuje o pochodzeniu dzieła, jego wczesnych wykonaniach, jego publikacji oraz wczesnym odbiorze. Naprawdę niezwykły jest wyjątkowy komentarz do praktyki wykonawczej. Tutaj redaktorzy przyjmują założenie, że już kilkadziesiąt lat po śmierci Brahmsa pojawiła się coraz większa przepaść między oczekiwaniami kompozytora a praktykami wykonawczymi z początku XX wieku. W bardzo konkretny i praktyczny sposób redaktorzy podsumowują niektóre kluczowe kwestie w zrozumieniu notacji Brahmsa w odniesieniu do rytmu i synchronizacji, dynamiki i akcentowania, kropek i pociągnięć, rozmazania i braku legato, pedałowania i przeciążenia fortepianu, arpeggiacji i zwichnięcia fortepianu , palcowanie instrumentów smyczkowych, harmoniczne instrumentów smyczkowych i vibrato. W ten sposób,
W sekcji Multimedia znajdziesz próbki audio z poszczególnych ruchów sonaty pobranej z płyty CD Deux-Elles DXL1181. Sonaty
Johannesa Brahmsa
na wiolonczelę i fortepian op. 38 i op. 99
Klavierstücke op. 76
Kate Bennett Wadsworth, Violoncello
Yi-heng Yang, fortepian
