Felix Mendelssohn Bartholdy napisał trzy ważne utwory na wiolonczelę i fortepian, co szczególnie mu się podobało, odkąd jego brat Paul był wiolonczelistą. Po wczesnych Wariacjach op. 17 (1829) i Sonata nr. 1 B-dur op. 45 (1839), op. 58 Grand Sonata (1843) kwalifikuje się jako punkt kulminacyjny w twórczości Mendelssohna na wiolonczelę.