Zaledwie kilka miesięcy po ukończeniu Sonaty wiolonczelowej op. 6 Strauss skomponował inny utwór na ten instrument: Romans na wiolonczelę i orkiestrę, niepublikowany za jego życia. Zgodnie z rękopisem autografu, utwór ukończono 27 czerwca 1883 r., A Strauss przygotował też samodzielnie redukcję fortepianową. Romans jest uważany za jedno z najbardziej dojrzałych utworów młodzieńczych Straussa, choć długo pozostawał w cieniu sonaty wiolonczelowej, pomimo kilku całkiem udanych występów słynnego wówczas głównego wiolonczelisty Monachijskiej Orkiestry Dworskiej, Hanuša Wihana. Dopiero od pośmiertnego pierwszego wydania w 1986 roku świat muzyczny na nowo odkrywa to uderzające dzieło, które teraz pojawia się również w wydaniu Henle Urtext.
