Folklorystyczna trzyaktowa opera ''Zabobon, czyli Krakowiacy i Górale'', opatrzona ponadto podtytułem ''zabawa dramatyczna ze śpiewem w trzech aktach'', powstała do libretta Jana Nepomucena Kamińskiego. Prapremiera tej opery odbyła się w Teatrze Narodowym w Warszawie 16 VI 1816. Operę tę nazwano w XIX wieku także ''Nowymi Krakowiakami'', gdyż ''Zabobon'' Kurpińskiego jest przeróbką powstałej wcześniej czteroaktowej opery ''Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale'' Jana Stefaniego do tekstu Wojciecha Bogusławskiego (wystawionej 22 lata wcześniej w 1794 w Teatrze Narodowym w Warszawie). Autor libretta do opery ''Zabobon'' Kurpińskiego zachował tematyczną podstawę libretta Bogusławskiego skracając zarazem sztukę do trzech aktów. Opera Kurpińskiego zyskała ogromną popularność i wnet odsunęła na dalszy plan swój pierwowzór. ''Zabobon'' stał się kluczową pozycją w procesie folkloryzacji polskiej muzyki operowej w I połowie XIX wieku, a zarazem najbardziej narodowym dziełem Kurpińskiego.
