Walce Chopina - w przeciwieństwie do, powiedzmy, Schuberta - nie były już pomyślane do tańca ani do sali balowej. Utwory te przybrały formę i funkcję wyidealizowanych walców koncertowych, które Chopin lubił wykonywać w eleganckich i ekskluzywnych salonach kochających sztukę Paryża. Szczególnie wymownym przykładem jest „Grande Valse brillante” op. 18, który ze swoją mnogością urokliwych pomysłów melodycznych i nastrojów - teraz delikatnie kołyszący, teraz przytłaczający, teraz znów triumfalnie radosny - stał się jednym z najpopularniejszych walców Chopina. Średni poziom trudności pozwala nawet mniej biegłym pianistom zapoznać się z „błyskotliwą” stroną Chopina poprzez ten walc.
