Opus 135 Beethovena to jeden z ostatnich jego utworów, słynie równie dobrze z klarowności kompozycyjnej, jak i z nieadekwatności poprzednich wydań. Problem tkwi w zachowanych źródłach, ponieważ końcowy zapis nutowy Beethovena zawiera wiele sprzeczności w porównaniu z jego pierwowzorem. W 1827 r. po śmierci Beethovena, niemiecki wydawca pierwszego wydania pośmiertnie wyeliminował te rozbieżności według własnego uznania, a późniejsze wydania po prostu przyjęły jego poprawki. Rainer Cadenbach jako pierwszy podjął się stworzenia autorytatywnego zapisu op. 135. Sprzeczne sformułowania Beethovena zostają obnażone, pozwalając muzykom na podejmowanie własnych decyzji. W tym ambitnym nowym wydaniu znajduje się również miejsce na idealne przewracanie stron.
