Pięć kwartetów smyczkowych w tym tomie na ogół określa się jako „kwartety środkowe” Beethovena, chociaż stylistycznie nie wszystkie tworzą zamkniętą jednostkę. Ponad trzy lata dzieli od powstania trzech kwartetów op. 59 (1806) i kwartet op. 74 (1809/10). W kwartetach op. 59, Beethoven posypał kilkoma rosyjskimi pieśniami ludowymi - hołdem dla księcia Razumowskiego, który zamówił dzieła. Dlatego utwory te często nazywane są „rosyjskimi kwartetami”. Następny kwartet op. 74 w Es-dur otrzymał też przydomek: dzięki rozszerzonym fragmentom pizzicato w pierwszej części często nazywany jest „kwartetem harfowym”. Kwartet f-moll op. 95 z kolei nosi tytuł autografu „Quartett serioso”. Wszystkie pięć kwartetów jest dojrzałymi arcydziełami, które wymagają wysokiej biegłości interpretacyjnej i technicznej.
String Quartet (Rasumowsky) F major op. 59,1
String Quartet (Rasumowsky) e minor op. 59,2
String Quartet (Rasumowsky) C major op. 59,3
String Quartet (Harp Quartet) E flat major op. 74
String Quartet f minor op. 95
