Streichquintett Nr. 2 G-dur op. 111
Johannes Brahms
Podobnie jak siostrzane dzieło Opus 88 z 1882 roku, drugi kwintet smyczkowy Brahmsa miał zostać ukończony osiem lat później w swobodnej atmosferze letniego kurortu w Bad Ischl. Po pierwszym praktycznym teście w Wiedniu w październiku 1890 roku, który Brahms opisał swojej przyjaciółce Clarze Schumann jako „nieśmieszny”, nastąpiła wymiana zdań z przyjaciółmi muzykami, takimi jak Joseph Joachim, ostatnie poprawki w utworze, zanim Brahms przedstawił swemu wydawcy Simrockowi partytura i głosy na koniec roku przesłane do druku. Dzięki częściowo orkiestrowemu brzmieniu i porywającemu rytmowi, tak typowemu dla Brahmsa, radosne dzieło wcześnie podbiło serca słuchaczy i wykonawców, nawet jeśli stawia tym ostatnim wysokie wymagania. Wydanie Henle Urtext jest oparte na New Brahms Complete Edition, dla którego redaktor Kathrin Kirsch wykorzystała nie tylko pierwsze wydania, ale także wszystkie źródła autografów. Dzięki częściom optymalnie ułożonym do ćwiczeń poprzez punkty zwrotne i wskazówki, nowa edycja Urtext stanowi teraz optymalną podstawę do zbliżenia się do tego klejnotu muzyki kameralnej Brahmsa.
