Joseph Haydn

Symphony E flat major Hob. I:91

Trzy Symfonie Haydna nr. 90–92 można słusznie nazwać jego „Symfoniami paryskimi część II”, gdyż zostały zamówione w latach 1788/89, podobnie jak Société Olympique, dla którego Haydn skomponował już sześć swoich „Symfonii paryskich” nr. 82–87 zaledwie kilka lat wcześniej. Jak na ironię, Haydn sprzedał później te trzy symfonie po raz drugi księciu von Oettingen-Wallerstein, który poprosił go, aby „otrzymał od niego 3 nowe symfonie”. Niezależnie od takich kupieckich uwikłań Haydn w tych dziełach okazuje się być u szczytu swego mistrzostwa jako symfonista. Jak wynika z rękopisu autografu, Symfonia G-dur nr. 92 ukończono w 1789 r. Dziś jest ona czasami nazywana „Symfonią oksfordzką”, ponieważ została wykonana w 1791 r., kiedy Haydn otrzymał doktorat honoris causa na Uniwersytecie Oksfordzkim. To wydanie studyjne przyjmuje tekst muzyczny z pełnego wydania Haydna, gwarantując w ten sposób najwyższą jakość naukową. Informacyjna przedmowa i krótki raport krytyczny sprawiają, że podręczna ścieżka dźwiękowa jest idealnym towarzyszem dla wszystkich obecnych i przyszłych fanów Haydna.