Do swojej jedynej opery "Leonore"/"Fidelio" Beethoven napisał w sumie cztery uwertury. Chronologicznie tzw. Uwertura Leonorska nr. 3 to druga z serii i prawdopodobnie najczęściej wykonywana ze wszystkich uwertur Beethovena. Za jego życia słychać ją było nie tylko w teatrze, ale i na koncercie, ustanawiając tym samym z uwerturami Coriolan i Egmont nowy gatunek uwertury koncertowej. Uznany w połowie XIX wieku za arcydzieło, stał się "ogłoszonym faworytem wszystkich orkiestr", jak zeznaje biograf Beethovena Anton Schindler. Teraz pojawia się jako partytura studyjna oparta na tekście muzycznym Beethovena Complete Edition, ze specjalnie przygotowaną przedmową.
