Robert Schumann
Concerto for Violoncello and Orchestra in A minor op. 129
na wiolonczelę i orkiestrę
Koncert na wiolonczelę i orkiestrę Roberta Schumanna jest pierwszym ważnym romantycznym dziełem tego gatunku, którego nie skomponował wiolonczelista. Niemniej jednak Schumann, który pracował nad tą późną kompozycją przez kilka lat, konsultował się z wiolonczelistą Emilem Bockmühlem, który regularnie grał muzykę kameralną w domu Schumanna. Palcowanie i smyczkowanie Bockmühla zostały uwzględnione w oddzielnej części wiolonczelowej pierwszego wydania opublikowanego przez Breitkopf & Härtel w 1854 roku, w którym uczestniczył Schumann. Redaktor tego nowego wydania Urtext ponownie ocenił korespondencję między Schumannem a Bockmühlem i nadał jej szczególną wagę, ponieważ dostarcza ona ważnego wglądu we współpracę między kompozytorem a wykonawcą. W ten sposób wydanie Bärenreiter Urtext opiera się na częściach pierwszego wydania – za życia Schumanna nie opublikowano pełnej partytury – oraz na osobistym egzemplarzu wyciągu fortepianowego Schumanna. Do dziś jednak dzieło to nie jest znane w tej formie – poprawionej i autoryzowanej przez kompozytora – lecz w wydaniu zredagowanym i zmienionym przez Klarę Schumann, które zostało ponownie wyryte w 1883 roku, kilka lat po śmierci jej męża.
