Ogromna spuścizna Ludwiga van Beethovena sprawiła, że wielu kolejnych kompozytorów w ogóle unikało pisania kwartetów smyczkowych. Saint-Saëns nie był pod tym względem wyjątkiem i czekał do 1899 i 1918 roku, aby wyprodukować swoje dwa wkłady do tego gatunku. Oparte na klasycyzmie, nawiązują formą i stylem do kwartetów francuskich z początku XIX wieku oraz do tytana gatunku: Josepha Haydna.
Kwartety smyczkowe Saint-Saënsa pojawiają się tutaj po raz pierwszy w wydaniu krytyczno-naukowym. Jest to również pierwsze wydanie, które zawiera oryginalną wersję II kwartetu smyczkowego Finale w partyturze i partiach. W partyturze do studium zawarto wprowadzenie informacyjne, które stanowi uzupełnienie tego tomu ważnej francuskiej muzyki kameralnej, na podstawie Urtekstu z „Camille Saint-Saëns - Complete Edition of the Instrumental Works”.
